Во време на епидемија

Паоло Џордано 

150 ден.    

   „Не се плашам да се разболам. Тогаш од што се плашам? Од сѐ што епидемијата може да промени. Да открие дека оклопот на човештвото што го знам е кула од карти. Се плашам од поништување, но и од неговата спротивност: дека стравот ќе помине без да нѐ промени однатре“ – пишува Паоло Џордано во своите есеизирани и луцидни приказни од својата карантинска епизода.

    Книжевниот бум во светот, книгата на Паоло Џордано, „  Во време на епидемија" авторот ја пишува во еден здив, за време на карантин. Таа е исклучително елегантна и суштинска со есеизирано раскажување и со размислувања за сосема новата ситуација и за трансформациите на современото општество и културата. Претставува фантастицен уметнички и психолошки збир на есеизирани и луцидни епизоди од карантинската приказна на авторот. Широкиот опсег, капацитетот и здивот на оваа книга веднаш беа разбрани во целиот свет и духот на оваа книга се чувствува во многу земји, затоа што сите се соочуваат со глобална криза.

    По италијанското издание, објавено пред четири недели, речиси истовремено книгата се објавува во 29 земјо од 31 издавач. Првите реакции на читателите во светотсе над сите очекувања. На пример, првиот ден по објавувањето само во Јапонија беапродадени повеќе од 200.000 примероци од електронското издание преку `АмазонЈапонија`, а во Франција повеќе од 150.000 примероци, исто така првиот ден. Веднашстигна на врвот на топ-листите на најбараните книги. Многу престижни светски дневни весници и списанија веднаш ѝ посветија големо внимание на книгата, отстапувајќи цели страници или и насловни страници. Огромен новински простор отстапија: Њујорк тајмс,Фајненшел тајмс, Сандеј тајмс, Л Монд, Ел Паис, Тајмс...Профитот од објавувањето на оваа книга ќе се донира во добротворни цели занаучни истражувања и за мерките за управување со оваа здравствена состојба.

    „Епидемијата CoViD-19 е предвидено да биде најзначајната здравствена итна состојба во нашето време. Ги изложува различните нивоа на кои сите сме поврзани едни со други - без оглед каде се наоѓаме, сложеноста на светот во кој живееме, неговата социјална, политичка и економска логика и меѓучовечкото и психолошкото расудување. Она што го доживуваме, ги надминува нациите, над идентитетите, преку културите. Оваа инфекција е мерка за тоа колку стана глобален, меѓусебно поврзан и нераскинлив нашиот свет. Епидемијата нè охрабрува да размислуваме за себеси како припадност на едно општество. Ни принудува да ја користиме нашата имагинација на начини на кои, во нормални околности, ние едноставно не сме навикнати: да се гледаме како неразделно поврзани со другите луѓе и да ги задржуваме во умот кога ќе направиме свои индивидуални избори. Во време на зараза ние сме единствен организам, заедница. Во време на зараза, ако ни недостасува солидарност, тоа е првенствено затоа што ни недостасува имагинација. Заедницата што треба да нè загрижува, во време на зараза, е целото човештво.“