Михајло Георгиевски
250 мкд
Кодики или поменици се ракописни книги во коишто се испишани имињата на разни спомагатели на одредени цркви или манастири и нивното место од каде што доаѓаат.
Во кодиките се среќава богат ономастички, топономастички и етнографски материјал и се значаен дел од македонското културно наследство.
Со транслитериран текст и истовремено во факсимили во книгата се објавени седум стари македонски кодики, и тоа : Летописна книга на црквата „Св. Ѓорѓи“ во Струга, од 1835 до 1917 година; Парусија на дебарскиот манастир „Св. Јован Претеча“ од 1833 год.; Кодика на дебарската црква „Успение на Пресвета Богородица“ од 1848 год.; Поменик на Бигорскиот манастир од 1857 год.; Кодика свештена од Бигорскиот манастир од 1863 год.; Велика парусија од манастирот „Св. Пречиста“ – Кичевско од 1863 година и Вечен поменик од манастирот „Св. Пречиста“ – Кичевско, од 1885 година.
„Имињата на благопоклониците – пишува авторот – се запишувале во една книга хронолошки по години или пак се правени посебни списоци коишто се препишувале или пак така испишани се обединувале со една книга со посебни диптиси како еден вид зборници кои според намената се нарекувале поменици, кодики, проскомидии, парусии, сарандари, литургии, актинии и акатисти.
Освен во вид на книги, поменици или проскомидии има напишани и на дрво во вид на икони и триптиси како што е на пример Царската проскомидија на манастирот Зрзе од крајот на XVIII и XIX век напишана на дрво во вид на триптих...
Помениците или кодиките имаат огромно значење при проучувањето на економската историја и општествено-политичкиот живот во одредена средина и преставуваат драгоцени документи за економско-социјалната...